Havuç var, lahana var, anılar var. Köfte gelecek programda olabilir.

Havuçlar var havuçlar, dolabın sebze gözünden gözümün içine bakıyor mübarekler. Emriniz olur, yaparız size de bir numara elbet. Bir soğan eşliğinde, azıcık suda, sıkıca örtüp yumuşatırız sizi mesela orta ateşte. Sonra bızzzztlarız süzmeden etmeden, püre olursunuz. Sızmanızı, tuzunuzu, az da şekerinizi ekler kapatırız altınızı.

Taze sarmısak ve soğan incecikten çentilir, bolca da maydanoz yoğurtla birlikte püreye yedirilir. Güzel olur.

Teyzem Jülide'den edindiğim hatıra eşyalardan birisi de bu şekerlik. Kapağı yoktu, kırılmış gitmiş besbelli. Benim anılar düşkünlüğümün kafa sesi hemen asıldı yakama, "Al," dedi, "kimseler kıymetini bilmez yoksa." Şart değil kapaklamak ya, zeytinyağlı yemekten tutun, turşusuna şekerine, her ahvalde kullanıyorum. İstinye Park'ın film seti gibi pazar yerinde kurulu Şekerci Cafer Erol'u atlamadım tabii. Halkalı şeker aldım. Biliyorum ki anılara çok yakışır. Ya taa çocukluğumun nanelimon şekerleri? Maçka Valideçeşme'den kalkılıp Kadıköy Çarşısı'na gidilerek Cafer Erol'dan nanelimon şekeri alınıp da geri gelinen o yıllar...

Bilseniz şimdi nasıl sızım sızım sızlıyor içim. Şu kısacık paragrafın içinde artık görüp sarılamadığım ne çok insan var bir bilseniz.

İki satır da benden olsun bari. Dedikodulu iki satır olsun hem de. "Sana köfte yapalım," diye mutfağa girdi. Lahana yaptı. Geldi oturdu yerine. Halbuki ben hayatımda hiç köfte yemedim. Yapsa da vermeyecek nasıl olsa. Yok otu yok biberi varmışmış içinde diye kaç dereden su getirecek... Eeee, ne boş boş konuşuyor o zaman? Bir de espri oluyormuş sanki gibi bana köfteci diyor. Kötü kötü bakıyorum işte, kızdım yani.

Geldik lahanaya. Kafam kadar bir lahana bu. Orta boy yani, bende kafa irice ya! İncecikten doğraya doğraya başladım işe ve de ne yapacağımı bu bıçak darbeleri sırasında düşünmeye. Tek başına lahana beni kesmedi, yedi yeşil iki kırmızı çarlilerimi de aldım tezgah üstüne. Yetmedi, taze soğan ve sarmısaklar girdi devreye; "E haydi arkamızdan bakakalmasınlar, ağlarlar," diye kocaman ve körpecik kereviz sapları da...

Lahanamın doğranmış yarısından fazlası..., çekirdekleri çıkmış biberler..., kılçıkları sıyrılmış kereviz sapları..., iri doğranmış taze soğan ve sarmısaklar..., tuz ve sızma, çok az su ilavesiyle pişti. Limon sıkıldı ve ocak söndürüldü.

Lahananın geri kalanını ekşi tatlı turşu yapsam. Tuzla mıncıklamak gerek önce incecik doğranmış lahanayı, benim aklıma göre. Kereviz saplarından arta kalan güzelim yaprakları da bu turşuya koyarım. Bir bardakta yine tuz, bal, limon, elma sirkesi ve portakal suyu karıştırıp harika bir lezzet elde ederim. Mıncıklanmış lahanayı yapraklarla birlikte bir kavanoza sıkı sıkıya tıkıştırırım sonra. Aralarına sarmısak dişleri ve acı mı acı süs biberlerini de sıkıştırmayı unutmam tabii.

Üstüne bir parmak sızma gezdirir, dolapta saklar, yeri gelince yerim.

Mutfakta geçen zamanım ne kadar heyecan verici.

Ne yapsam ne olacak hiç bilmeden...

Köfte, ya köfte?