Mantarlı köfte, umumi arzu üzerine!

Cumartesi yemeklerimin arasına sokuşturdum, laf olsun diye. Berisi geldi, köftemin tarifi talebediliyor! Pazar'ola Oyaaa'nııım, hallerim her Pazar vardır zaten. Pazar bir özeldir bir güzeldir ki bana, kahvaltı şekillerimden yana. İçinde bir yumurta yemek şarttır, mutlaktır, vazgeçilmezdir. Gerisi Oya neye aşeriyorsa, Cuma alışverişinde Pazar'a dair neler fikredilmişse, Pazar uyanışlarında burunda en çok ne tütüyorsa, en önemlisi Allah ne verdiysedir...

İşte dünkü Pazar gününün yine kahvaltı denmeyecek kadar geç taam edilen menüsünde, ki nasıl derler brunch, köfte vardı. Ama ne köfte? Ama neli köfte?

Lafı bana bıraktı Annoya'm. Hem kokluyorum, hem de anlatıyorum işte. Mantar, bir paket almış ama kahverengi gibi olan kestane mantarlarından. Onlar orman mantarları tadına daha yakın, daha et lezzetindeymiş. Gözümün önünde bızzzztladı zavallı mantarları, kıyma gibi oldular. İki soğan da bızzztlandı bol sarmısakla birlikte. Karıştılar kıymaya. Karabiberi o kadar bol çekti ki anlatamam, ne kadar karabiber o kadar güzel olacakmış köfte. Kıymamız çoktu, dondurucuda bekleyecek köftelerimiz de olacak bu gidişle.

Mühim olan mutfak camımızın önünde ağaççık şeklinde olan dağ kekiğimiz. Bir filizlendi ki, taze taze her yemeğimize giriyor neredeyse. Siz de taze kekik bulursanız bol tutun elinizi, kurusunda dikkatli olun ama, acılanmasın köfteleriniz. Tuz da koydu tabii, iki avuç da bayat ekmek içi, tutsun yapıştırsın diye malzememizi.

Pazar Pazar Annoya'mın yediği, benimse kokladığım köfte kocaman. Orta boy tavanın ortası kadar. Üç beş damla sızmada önce bir yumurta kızarttı, sonra da o kocaman köfteyi. Marul yapraklarıyla, kurutulmuş domates parçalarıyla yedi.

O yedi ben kokladım.

O yedi ben ko...

O yedi be...

O yedi!


Geçen yıl 22 Eylül'de yaptığı patlıcanlı köfteyi hatırlıyor musunuz? Fikir aynı sanki de onları Çanakkale domateslerinin sosunda pişirmiş, müthiş olmuştu. Yediğimden değil yani, yiyenlerin ağızlarını şapırdatmalarından anlamıştım.