Enginar, bakla e voilà...

Tam sevdiğim gibi oldu. Herkesin her yediği hep sevdiği gibi olmamalı ama. Bildik yemeklere alışmış olur da neyi sevdiğini, nelerin sevilesi olabileceğini bilmeyebilir herkes. Karmaşık bir söylemle, "Aaaah benim bu sevilesi hallerim," diyorum yani. "Mutfak benim ben mutfağın, el de baksın da yapsın," demek istiyorum. Daha önce de söylemiş miydim böyle şeyler? Mükerrer olmayayım yani kendimi beğenmişlikte!

Bay Enginarcı'ya bir limon uzatıp, "Dört tane hazırla," dedim. O biliyor, çeşme suyunda limon tuzuna yatmış olanları almaz ablası. Döndüğümde içinde saplarla birlikte hazırdı enginar torbam. Yetmedi tabii, yine kaydı gözlerim iç baklaya. Yarım kilo da iç bakla. Bunlar birbirlerini tamamlamak için yaratılmıştır sanki. Ya kısmet, ne yapsam bilmiyorum. E zaten vakit dün, akşam.

Bu sabah da bilmiyorum ne yapacağımı. Sıcak istiyor canım enginarı, yemek gibi de değil, içmek gibi de olmasın...

Peki ben enginarla baklaya parmesan yakıştırmıyor muyum çok? Daha önce de böyle numaralar çekmişliğim yok mu?* O zaman ikişer orta boy soğan ve patates, üç diş sarmısak, enginarlar ve sapları, iri doğranmış halleriyle başlanıyor haşlanmaya. İçinde ezebilecek kadar suyu kalınca bızzzzt yapılıyor, bızzzt yapılırken az limon ve deniz tuzu katılıyor. Lezzetlerin dik alâsı zaten içinde var, başka baharat çektirmiyorum canıma.

Onlar pişe veya haşlanadursunlar, Annoya yine iç baklanın içini çıkarma işine girişiyor. Koyuyor onları da bir kuşaneye bol taze soğanla birlikte, on dakika fazla değil, pişiriyor. Neyle? Sızma ile tabii.

Şimdiiii bu püre gibi de çorbaya da yakın, tam da ağzıma layık olan enginar ezmesine şunlar ekleniyor; kırt kırt kesilmiş dereotu, tırt tırt çentilmiş parmesan, şimdi pişen iç baklalardan üç beş kaşık. Az mı az tereyağı ekleyip buyrun karıştırın hepsini.

Serviste yine parmesan, yine dereotu ve bir top acı biber, bir kaşık dolusu iç bakla ile birlikte çorba kasesinin süsü olacak. Parmesan ince ince uzayacak kaşıktan... Limon ekşisi parmesanın dile değen ince acısına yapışacak... Kadife yumuşaklığında enginar ezmesine iç bakla taneciklerinin muhteşem dokusu katılacak. Sarmısak baş kaldırmayacak lezzetlerin arasından ama orada olduğunu, soğanın vazgeçilmez dostu olduğunu hissettirecek.

Bu tarif var ya bu tarif, devamını getiremiyorum çünkü bu tarif hakkında ne desem boş olur...

...veya devam da edebilirim, önce tereyağında soteleyerek tra la la..., az kremayla çırparak bla bla bla..., et suyu kullanarak e voilà...

Derken de baklamız vardı tabii. Küçük ve hafif bir zeytinyağlı tabağı olarak kayda değer nefaseti ile sofradaki yerini aldı.

Çatlıyorum vallahi keyfimden.


* http://kedilimutfaklar.blogspot.com/2007/06/kekikli-i-bakla-yahnisi.html