Temmuz'un ilk yarısına dair

Kolaysa dilini çıkartma bakalım...

Temmuz'un ilk günlerindedir hani, her yıl kutlanır. İşte yine o geldi geçti. Kutladık haliyle. Ablam Hülya metin olmamı tavsiye edercesine sarıldı bana bir ara, pasta kesimi sırasında. Ben de, memnuniyet belirtmekle 'n'oluyoruz be nereye?' arasında dağlar kadar farklar var ooooy ooooy, diye dilimi çıkardım aile efradına. Yooo ayıp olmadı. Güldüler.

Bu keyifli günü bana Yeğen Aycan ve Gelin Nurci hazırlamışlardı. İtalyan kokulu yemeklerden fırında naneli kılıç ve karidesli orecchini vardı ki, sindire sindire yemelik yanında şişelerle şaraplar içmelikti. Bebek Balıkçısı'nın böyle lezzetlere ulaştıran kazıklarına arada katlanmak gerek, diye düşünüyorum. (Şimdi herkes her sözünü 'diye düşünüyorum' olarak sonlandırıyor ya nedense. Vaaay be, herkes mi düşünmeye başladı ne? Bu ne ileri adımlar atmaklar böyle Türkiye?) İlaveten lakerdanızı da alıverin aynı yerden inmişken Bebek sahiline. Sekiz on ünlüye de kafa sallayıp dönersiniz artık geriye. Sallayın lütfen çünkü çoğu ünlü olduklarının farkında, herkese selam veriyorlar yürürken.

Haaa pastam, pastam yine frambuazlı Pelit. Ben ve ailem yani biz, o pastayı pek severiz.

Püüüfffff mumlar söndü.

Al sana, yaş 64.

Anılar aaaah anılar

Ben de kutladım tabii Annoya'mı. Dikildim durdum öyle karşısında. Birşeyler söylemek istermişim gibi yaptım ama haydi yine, susmak altındır... Zaten girdiği yaşı hesaplayınca bana kızdı. N'ooo yani, ne bakıyormuşum, ben de morukmuşum filan dedi. Kırmayalım yani birbirimizi böyle bir günde. Susup oturuşum işte bundan.

Annoya da derin anılara daldı o ara. Karyağdı biblosu Lago Maggiore'yi salladı durdu. Verdi karı, verdi karı... Ben hava durumumuzu bozuk görünce dikkat kesildim tabii. O da sisli buğulu düşüncelere takıldı yaz gününde. Çok oluyormuş bu, bir zamanlar canlı olanlar orada ööööle ölü ölü yatıyorlarmış. O abi de ölmüşmüş. Tabii Lago Maggiore'nin Villa Margherita'sı duruyor yerinde. Gidip kalsınmış keşke yine orada iki üç gün. Ah keşke.

Nurci ve Aycan'a, Annoya'mı bu kadar derinlere daldıran bir hediye verdikleri için ayrıca çok teşekkür ederim.

TED'de yas

İşte tam Temmuz'u ortalıyoruz derken, bu sefer Kuzen Ziya'nın oyununa geldik. Ziya Kayacan ilk Türk Ulusal Voleybol takımı oyuncularından, Tenis Eskrim Dağcılık Kulübü kurucularındandı... Öldü. Kulüpte yapılan kısa anma töreninden elimde, yaslı yaslı yüzüme bakan bu gri kedicik fotoğrafı kaldı. Hayli yorgun ve yaşlıydı, kulübün emektarı olduğu her halinden belliydi.

Sen sağol güzel kedi.