Kuzu kulaklı bulgurotto

Bulgur yemem gelince durdurulamaz oluyorum. Bulgur kokusu ortalığı sarmadan rahat edemez oluyorum. Bir de nelisi nelisi, diye dönmelerim var mutfakta. Bugün kuzu kulaklısı.

Kuzu kulağı en sevdiğim otların biri. Okulun bahçesindeki çayırlarda bayırlarda yata yuvarlana, kuzu kulaklarını otlayarak geçirdiğim, lezzetlerin en ekşisiyle dolu baharlarım var çocukluğumda. Papaz eriklerimiz de unutulmamalı ekşiden yana, miniciklerken daha, çekirdekleri bile sertleşmemişken lüüüüp.

Kuzu kulakları Ablam Hülya'ya denk gelmiş. Akmerkez yanından Arnavutköy'e inen ayazmalı yokuşta, salata & ot yani salotçuda. Pek sevindim, pek. Her hasrette kavuşmak mümkün değil her ota malum, meğer ki rastgele.

Pişmez biliyorsunuz bu yapraklar. Öyle görünmese de pek narindir yapıları, erir gider ateşe vurulunca. Ben de pişirmedim tabii. Ne yaptım peki? Önce kafama göre müthiş bir bulgurotto tasarladım. Kırmızı soğan, sarıya ve yeşile katkı renk olsun diye; bir kavanoz enginar kalbi ve de bir diğer kavanoz bebek mısır oldu malzemem.

Sızmada döndürdüğüm çentilmiş soğanlara enginar ve mısırları kattım. Derken bulgurunu tabii, su, tuz, taze çekilmiş karabiber ve de beyaz şarap dilediğimce. Derler ya sırasıyla filan diye, sırası mırası yok, gönlümce. Bulgur dişe dokunur kıvama geldiğinde, söndürüp ateşi bir hayli yaprak döşedim üzerine ve de sıkıca örtüp demlenmeye bıraktım.

Bulgurotto adını koyduğum ilk bulgur pilavım,

http://kedilimutfaklar.blogspot.com/2005/07/bulgurotto.html ,

...ve de ikincisi

http://kedilimutfaklar.blogspot.com/2006/10/fndk-ve-srganl-bulgurotto.html

Bir de bu, etti üç.